Poradnia Kardiologiczna

Kardiologia to dział medycyny zajmujący się schorzeniami i wadami układu sercowo-naczyniowego. 

W kompetencji lekarzy kardiologów leży leczenie: szeroko pojętej choroby niedokrwiennej serca (stabilne i ostre zespoły wieńcowe), zaburzeń rytmu serca i przewodzenia (częstoskurcze komorowe i przedsionkowe, tachyarytmie zatokowe, migotanie i trzepotanie przedsionków, zaburzenia automatyzmu), wad zastawek (zwężenia i niedomykalność zastawki aortalnej, mitralnej i trójdzielnej, zespół wypadania płatka zastawki mitralnej, wady złożone), wad serca (ubytek przegrody międzyprzedsionkowej, tetralogia Fallota, przetrwały przewód tętniczy), chorób wsierdzia, chorób mięśnia sercowego (kardiomiopatie), chorób osierdzia (zapalenie, tamponada, torbiele), niewydolności serca oraz nadciśnienia tętniczego i płucnego. 

Leczenie chorób układu sercowo-naczyniowego skupia się na farmakoterapii oraz zabiegach kardiochirurgicznych, tradycyjnych, bądź też małoinwazyjnych.

W Poradni Kardiologicznej przyjmują lekarze kardiolodzy współpracujący z innymi specjalistami chorób wewnętrznych. Pozwala to na kompleksowe podejście (pod kątem badań diagnostycznych) do każdego Pacjenta. Przeprowadzane badania diagnostyczne pozwalają na zdiagnozowanie zaburzeń rytmu serca,
jak również zaburzeń ukrwienia związanego z chorobą wieńcową i zawałem.

W Poradni Kardiologicznej można wykonać kompleksową diagnostykę kardiologiczną zaleconą przez kardiologa, obejmującą następujące badania:

• Echo serca,
• Holter EKG,
• Holter ciśnieniowy,
• EKG spoczynkowe,
• EKG wysiłkowe
• pełne badania laboratoryjne wymagane w diagnostyce chorób układu krążenia.

NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE SCHORZENIA LECZONE W PORADNI KARDIOLOGICZNEJ:

ZAWAŁ SERCA

Zawał serca (zawał mięśnia sercowego) jest to zespół kliniczny spowodowany zamknięciem światła i ustania przepływu w tętnicach wieńcowych, co w konsekwencji powoduje niedokrwienie i martwicę części mięśnia sercowego. Zawał serca najczęściej spowodowany jest powstaniem zakrzepu w miejscu uszkodzenia lub pęknięcia blaszki miażdżycowej.
Martwica mięśnia sercowego zaczyna rozwijać się już po około 15-30 minutach od zamknięcia światła tętnicy i ustania przepływu krwi.
Zawał serca występuje najczęściej między godziną 6. rano a 12. w południe.
W przypadku wystąpienia bólu w klatce piersiowej chory powinien przyjąć podjęzykowo nitroglicerynę. Jeśli w przeciągu 5. minut ból nie ustąpi, do chorego powinna zostać wezwana karetka pogotowia. Chory powinien otrzymać dawkę kwasu acetylosalicylowego i być jak najszybciej przewieziony do szpitala, w którym istnieje możliwość szybkiego wykonania zabiegu udrożnienia inwazyjnego naczyń wieńcowych.

NADCIŚNIENIE TĘTNICZE 

Nadciśnienie tętnicze to trwale podwyższone ciśnienie krwi w układzie tętniczym krążenia dużego powyżej normy. Optymalnym ciśnieniem dla dorosłego człowieka jest ciśnienie poniżej 120 mmHg skurczowe oraz mniej niż 80 mmHg rozkurczowe. Wartości powyżej 140/90 uważane są już za nadciśnienie.

Przyczyny nadciśnienia tętniczego można podzielić na dwie grupy:

Pierwotne nadciśnienie tętnicze – 90% przypadków. Wśród czynników środowiskowych warto wymienić spożywanie nadmiaru soli, brak aktywności fizycznej, otyłość, stres.

Wtórne nadciśnienie tętnicze – Najczęstsze przyczyny to: choroby nerek, choroby gruczołów wydzielających hormony, koarktacja aorty, zespół obturacyjnego bezdechu sennego, niektóre choroby neurologiczne, narkotyki, nadużywanie alkoholu, leki.

MIAŻDŻYCA TĘTNIC

Miażdżyca jest przewlekłym procesem zapalnym w tętnicach prowadzącym do zmniejszenia światła naczyń oraz zmniejszenia ich elastyczności. Miażdżyca najczęściej zajmuje aortę, naczynia wieńcowe i mózgowe, rzadziej tętnice kończyn. Do jej powstania i rozwoju przyczynia się m.in. podwyższony poziom cholesterolu, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, niewłaściwy dieta, zaburzenia krzepnięcia krwi oraz stres. Przypuszcza się, że w patogenezie miażdżycy odgrywa także rolę czynnik infekcyjny, np. bakterie.

NIEWYDOLNOŚĆ SERCA

Ostra niewydolność serca to gwałtowne pojawienie się objawów upośledzenia czynności serca. Może się ona rozwinąć u osób dotychczas zdrowych lub jako zaostrzenie przebiegu przewlekłej niewydolności serca.

Wśród przyczyn ostrej niewydolności należy wymienić: zawał serca, zaburzenia rytmu serca, zatorowość płucną, zapalenie mięśnia sercowego, infekcyjne zapalenie wsierdzia, tamponada serca, rozwarstwienie aorty, guz chromochłonny, niedokrwistość oraz sepsę.

Niewydolność możemy podzielić na:

• lewokomorową z zastojem w krążeniu systemowym,
• prawokomorową z zastojem w krążeniu płucnym. 

Objawami ostrej niewydolności serca są: łatwe męczenie się, osłabienie, duszność, suchy kaszel, skąpomocz, blada, chłodna i wilgotna skóra, obrzęki – zwłaszcza w okolicy kostek, niekiedy sinica oraz zaburzenia ciśnienia tętniczego.

CHOROBA NIEDOKRWIENNA

Choroba niedokrwienna serca jest to szerokie pojęcie, pod którym rozumie się wszystkie stany niedokrwienia mięśnia sercowego bez względu na przyczynę.

Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej serca jest miażdżyca tętnic wieńcowych (ponad 98% przypadków). W tym przypadku nosi on nazwę choroby wieńcowej. Do pozostałych przyczyn należą: zator tętnicy wieńcowej, zapalenie tętnicy wieńcowej, anomalie tętnic wieńcowych, urazy, rozwarstwienie aorty i wiele innych.

ZABURZENIA RYTMU

Zaburzenia rytmu serca to różnego rodzaju upośledzenia przewodzenia bodźców w układzie bodźcoprzewodzącym serca. Są to stany chorobowe występujące dość często w populacji.

Wśród przyczyn powstawania zaburzeń rytmu serca należy wymienić czynniki sercowe: chorobę niedokrwienną serca, zawał serca, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatie, wady zastawek serca, nadciśnienie tętnicze oraz choroby pozasercowe, takie jak: nadczynność tarczycy, wysokie stężenie potasu we krwi, niektóre leki i używki (kawa, alkohol), czynniki psychogenne.