Poradnia Chorób Wewnętrznych

Interna (choroby wewnętrzne) jest działem medycyny zajmującym się schorzeniami narządów wewnętrznych (m.in. choroby układu krążenia, układu oddechowego, układu trawiennego, układu kostno-stawowego, mięśniowego i tkanki łącznej), jak również podstawą wiedzy oraz umiejętności dla wielu specjalności. Jest najstarszą specjalizacją lekarską traktującą organizm człowieka w sposób najbardziej całościowy, czyli holistyczny.

Lekarze chorób wewnętrznych, potocznie zwani internistami, realizują kompleksową ocenę stanu zdrowia, otaczają opieką medyczną w schorzeniach z zakresu chorób wewnętrznych, a w razie potrzeby kierują do dalszej diagnostyki i leczenia specjalistycznego. Szybka diagnostyka wszelkich schorzeń internistycznych oraz natychmiastowe podjęcie leczenia, zarówno tych najczęściej spotykanych, jak i tych nietypowych, możliwa jest dzięki całościowemu podejściu do organizmu człowieka.

Znając nasz organizm, predyspozycje oraz indywidualne obciążenia zdrowotne lekarze interniści nie tylko diagnozują i leczą, ale również skutecznie prowadzą działania profilaktyczne. Internista jest najlepszym lekarzem anty-agingu, czyli medycyny przeciwstarzeniowej, której najważniejszym założeniem jest profilaktyka.

W ramach poradni chorób wewnętrznych realizuje się przede wszystkim podstawowe badania analityczne, biochemiczne, bakteriologiczne, hematologiczne, diagnostykę radiologiczną, badania. EKG oraz USG.

PRAWIDŁOWY POMIAR CIŚNIENIA KRWI

Systematyczne pomiary ciśnienia krwi są jedną z podstawowych metod kontrolowania stanu zaawansowania choroby osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze, jak również inne choroby układu krążenia. Pomiarów dokonujemy specjalnie do tego celu przeznaczonym aparatem.

Do oceny stanu zdrowia istotna jest wartość ciśnienia skurczowego, jak i rozkurczowego, dlatego podaje się obie wartości, które zapisuje się, np. w taki sposób: 120/80 mmHg.
Prawidłowe wartości RR to: poniżej 140 skurczowe (górne) i poniżej 90 rozkurczowe (dolne). Dla cukrzyków odpowiednio: 130/80.

Pomiaru ciśnienia należy dokonywać regularnie, jeden pomiar nie pozwala potwierdzić ani wykluczyć nadciśnienia. Należy pamiętać, że ciśnienie wzrasta, np. po wysiłku, przy zdenerwowaniu, w zmienionym otoczeniu (po wejściu do gabinetu może wystąpić tzw. zespól białego fartucha).

Dlatego do pomiaru ciśnienia należy odpowiednio przygotować się:

• • co najmniej 5-10 minut przed pomiarem odpocząć,

• • co najmniej 30 minut przed pomiarem nie palić papierosów i nie pić kawy,

• • co najmniej 2 godziny przed pomiarem nie spożywać posiłków i alkoholu.

Bardzo ważna jest pora dnia, o której wykonujemy pomiar. Osoby z nadciśnieniem tętniczym powinny wykonywać pomiar dwa razy dziennie, najlepiej rano i wieczorem. Ważne, aby codziennie wykonywać to mniej więcej o tej samej porze, wtedy wyniki będą porównywalne. Przed pomiarem nie należy pić kawy, herbaty i palić papierosów, powinniśmy także unikać dużego wysiłku fizycznego.

Częstym problemem jest wybór ręki, na której dokonujemy pomiaru. Na początku (przez kilka pierwszych dni) powinnyśmy mierzyć ciśnienie na obu rękach, a potem wykonywać go na tej, na której było ono wyższe. Kolejnych pomiarów dokonujemy zawsze na tej samej ręce. Jeśli wyniki na obu rękach różnią się znacznie (powyżej 20 mmHg dla ciśnienia skurczowego i 10 mmHg dla rozkurczowego) należy udać się do lekarza.

Przed pomiarem należy wygodnie usiąść i spokojnie odpocząć przez około 5 minut. Musimy też zdjąć wszystkie części garderoby, które uciskają rękę, na której wykonujemy pomiar. Mankiet aparatu należy umieścić 2-3 cm nad łokciem, wtedy będzie się on znajdował na wysokości serca. Następnie lekko zgiętą rękę należy umieścić na stabilnym podłożu. Potem wypełniamy mankiet powietrzem. Nie należy pompować powietrza ręką, na której dokonujemy pomiaru. Aparaty automatyczne zrobią to za nas i po prostu pokażą wynik. W przypadku tych tradycyjnych należy po napompowaniu przyłożyć stetoskop w dole łokciowym i powoli spuszczać powietrze z mankietu. Pierwszy ton oznacza ciśnienie skurczowe, a ostatni rozkurczowe.

Wyniki z każdego dnia należy zapisywać w dzienniczku, powinnyśmy też uwzględnić w nim godzinę pomiaru.

Ważne jest też, aby nie rozmawiać podczas pomiaru, a także nie ruszać ręką, na której mierzymy ciśnienie, ponieważ może to wpłynąć na wynik.

Jeżeli chcemy zmierzyć ciśnienie drugi raz na tej samej ręce, trzeba odczekać 5-10 minut.

PRAWIDŁOWY POMIAR CUKRU GLUKOMETREM

W cukrzycy ogromne znaczenie ma właściwa kontrola poziomu glukozy we krwi. Pomaga ona określić stopień zaawansowania choroby, wdrożyć odpowiednie leczenie oraz zapobiec powikłaniom, takim jak: choroby oczu (ślepota), nerek (niewydolność nerek), układu nerwowego (polineuropatia) oraz naczyń krwionośnych (miażdżyca, zawał i udar).

Pomiar poziomu glukozy wykonywany jest glukometrem, urządzeniem dzięki któremu bardzo szybko uzyskujemy wynik (jedna kropla krwi). Należy pamiętać, że poziom glukozy we krwi mierzymy albo na czczo, albo 2. godziny po spożyciu posiłku.
Prawidłowe wartości glukozy we krwi:
– na czczo i przed posiłkami 60-110 mg/dl
– w ciągu dnia 2 godziny po posiłku <140mg/dl

Przed każdym pomiarem należy dokładnie umyć i osuszyć ręce. W czasie mycia warto masować opuszek palca, który zamierzamy nakłuć – ciepła woda zmiękczy opuszek, a masaż dodatkowo polepszy przepływ krwi. Nie należy przesadzać z oczyszczaniem palca. Nie poleca się używania środków dezynfekujących, gdyż mogą one fałszować pomiar i zmieniać skład chemiczny krwi na opuszku. Z tego samego powodu warto również zwrócić uwagę na rodzaj używanego mydła.

W celu zmniejszenia dyskomfortu wynikającego z nakłucia, można dokonać go, np. z boku palca – taki sposób jest mniej bolesny niż nakłuwanie opuszka od góry.

Próbkę krwi należy umieścić samemu w odpowiednim miejscu na pasku lub jest ona zasysana i automatycznie umieszczana przez umiejscowioną na pasku kapilarę.

W przypadku aparatów wymagających samodzielnego naniesienia próbki krwi na pasek pomiarowy konieczne jest zachowanie ostrożności, ze względu na ryzyko zafałszowania pomiaru przez dotkniecie paska palcem podczas nakładania.

Jeżeli jest to konieczne (próbka krwi miała kontakt z obudową aparatu), należy po każdym pomiarze zadbać o jego wyczyszczenie.